ავტორი ასახავს შემოქმედებით პროცესს და წერის დაწყების აუცილებლობას, მაშინაც კი, როდესაც ინსპირაცია არ გაფიცავს. იგი აღიარებს, რომ იდეების მოსვლის მოლოდინი შეიძლება არაპროდუქტიული იყოს და მიგვითითებს, რომ მოქმედების მიღება, მიუხედავად ხარისხისა, აუცილებელია პროგრესისთვის. არაფრის დაწერით, თუნდაც ის არსად მივყავართ, შეგიძლიათ შექმნას შემოქმედება და იპოვოთ მიმართულება.
ეს მიდგომა ხაზს უსვამს წერილობით წარდგენისა და ინიციატივის მნიშვნელობას. ავტორი მიუთითებს, რომ დასაწყისის მოქმედება გადამწყვეტია, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს უფრო ნაყოფიერი იდეები და მოგვიანებით საკუთარი აზრების დახვეწის შესაძლებლობა. შეხსენებაა, რომ კრეატიულობა ხშირად მოითხოვს ჩართულობას და ძალისხმევას, ვიდრე პასიურად ელოდება ინსპირაციას.