როგორც ბიჭი, ის იყო შეპყრობილი მეფე არტურის კარის ზღაპრებით და რაინდული კოდექსით, ოცნებობდა გმირული ცხოვრების გატარებაზე. თუმცა, ომის რეალობაში, ლოურენსმა უნახავს კაცები, რომლებიც ხშირად საკუთარი ხელით აფუჭებდნენ, დაჭრილებს ტოვებდნენ სასიკვდილოდ და უბრძანა ტყვეების მოკვლა. ისევე, როგორც ნებისმიერმა მოაზროვნე ადამიანმა მანამდე ან მის შემდეგ, ლოურენსმა აღმოაჩინა
(As a boy, he had been obsessed with the tales of King Arthur's court and the chivalric code, had dreamed of leading a heroic life. In the reality of war, however, Lawrence had seen men blown to bits, often by his own handiwork, had left wounded behind to die, and had ordered prisoners to be killed. Just as any thoughtful person before or after him, what Lawrence had discovered on the battlefield was that while moments of heroism might certainly occur, the cumulative experience of war, its day-in, day-out brutalization, was utterly antithetical to the notion of leading a heroic life.)
ბავშვობაში ინდივიდი მოხიბლული იყო მეფე არტურის ისტორიებითა და რაინდობის იდეალებით, ისწრაფოდა გმირობით სავსე ცხოვრებისკენ. თუმცა, ომის დროს მისი გამოცდილება მკვეთრად ეწინააღმდეგებოდა ამ ფანტაზიებს. ის შეესწრო ძალადობის შემზარავ შედეგებს, მათ შორის თანამებრძოლებსაც და მტრებსაც მიყენებულ განადგურებას, რამაც გამოიწვია ბრძოლის საშინელი რეალობის გაცნობიერება.
ლოურენსის მოგზაურობამ გამოავლინა უხეში სიმართლე, რომ მიუხედავად იმისა, რომ გამბედაობის ხანმოკლე მომენტები შეიძლება აღმოჩნდეს, ომის დაუნდობელი სისასტიკე ფუნდამენტურად ძირს უთხრის კეთილშობილური და გმირული არსებობის კონცეფციას. დიდების ნაცვლად მას დაუპირისპირდა ადამიანური ტანჯვის სიმკაცრე და კონფლიქტის თანმხლები მორალური სირთულეები.
