კურტ ვონეგუტის უმცროსი რომანი "მოთამაშე ფორტეპიანო" იკვლევს ინდივიდუალურობისა და საზოგადოებრივი მოლოდინების თემებს მომავალში, სადაც მანქანები დომინირებენ ადამიანის შრომით. თხრობა ხაზს უსვამს პერსონაჟების ბრძოლას, რომლებიც ახდენენ მექანიზებულ საზოგადოებას, რომელიც აფასებს კაცობრიობის ეფექტურობას, რაც იწვევს პიროვნული იდენტურობის დაკარგვას. მათი გამოცდილების საშუალებით, Vonnegut აკრიტიკებს ტექნოლოგიის შედეგებს ადამიანის სულისკვეთებით და მხარს უჭერს თვითმყოფადობის მნიშვნელობას კონფორმისტულ სამყაროში.
ციტატა, "იყავით ჭეშმარიტი საკუთარი თავისთვის და არ შეიძლება ვინმესთვის ყალბი იქნებით", ხაზს უსვამს ავთენტურობის მნიშვნელობას. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ როდესაც პირები მოიცავდნენ თავიანთ ნამდვილ საკუთარ თავს, ისინი ამუშავებენ ნამდვილ ურთიერთობებს სხვებთან. ეს იდეა ღრმად ეხმიანება "მოთამაშის ფორტეპიანოს" კონტექსტში, სადაც პერსონაჟების მოგზაურობები ასახავს კონფლიქტს საზოგადოებრივ ზეწოლებსა და პირად ჭეშმარიტებას შორის. საბოლოო ჯამში, Vonnegut მოუწოდებს მკითხველს პრიორიტეტული იყოს თვითშემეცნება და მთლიანობა მუდმივად განვითარებადი ტექნოლოგიური ლანდშაფტით.