Chrisfield– მა კომფორტი იპოვა თავისი თანამემამულე ჯარისკაცების ამხანაგში, როდესაც ისინი უნისონში მიდიოდნენ. მათი კვალდაკვალ განმეორებითმა რიტმმა მას კუთვნილების გრძნობა მოუტანა და გაათავისუფლა მისი მარტოობის გრძნობები. ამ კოლექტიურ მოძრაობაში მან იგრძნო განთავისუფლება გადაწყვეტილების მიღების ტვირთისგან, ჯგუფის ხელმძღვანელობის შემდეგ სიმარტივის მიღებას.
ამ გამოცდილებამ Chrisfield- ს საშუალება მისცა თავი გადაეღო ჯგუფურ დინამიკაში, სადაც ინდივიდუალური აზრები და არჩევანი დაჩრდილა სამხედრო ცხოვრების საერთო მიზანსა და დისციპლინას. ერთად მსვლელობის აქტი წარმოადგენს კავშირს და საიმედოობას ომის ქაოსის ფონზე.