Chrisfield პირდაპირ მის წინ გაიხედა. იგი აღარ გრძნობდა თავს მარტოობას ახლა, როდესაც ის კვლავ რიგებში მიდიოდა. მისმა ფეხებმა დროულად სცემეს მიწას სხვა ფეხებით. მას არ უნდა ეფიქრა, თუ მარჯვნივ უნდა წავიდეს თუ მარცხნივ. ის ისე გააკეთებდა, როგორც სხვებმა გააკეთეს.
(Chrisfield looked straight ahead of him. He did not feel lonely any more now that he was marching in ranks again. His feet beat the ground in time with the other feet. He would not have to think whether to go to the right or to the left. He would do as the others did.)
Chrisfield– მა კომფორტი იპოვა თავისი თანამემამულე ჯარისკაცების ამხანაგში, როდესაც ისინი უნისონში მიდიოდნენ. მათი კვალდაკვალ განმეორებითმა რიტმმა მას კუთვნილების გრძნობა მოუტანა და გაათავისუფლა მისი მარტოობის გრძნობები. ამ კოლექტიურ მოძრაობაში მან იგრძნო განთავისუფლება გადაწყვეტილების მიღების ტვირთისგან, ჯგუფის ხელმძღვანელობის შემდეგ სიმარტივის მიღებას.
ამ გამოცდილებამ Chrisfield- ს საშუალება მისცა თავი გადაეღო ჯგუფურ დინამიკაში, სადაც ინდივიდუალური აზრები და არჩევანი დაჩრდილა სამხედრო ცხოვრების საერთო მიზანსა და დისციპლინას. ერთად მსვლელობის აქტი წარმოადგენს კავშირს და საიმედოობას ომის ქაოსის ფონზე.