მომავლის სამეფოს მშენებლობისთვის სტრატეგიის გადადება სარისკოა. ჩვენ შეგვიძლია გავაგრძელოთ აქტივები იმის შიშით, რომ გაემგზავრათ ან არ გვინდა უფლისთვის კონტროლის გადაცემა. სანამ ფული ჩვენს ჭკუაში მდგომარეობს, არსებობს არა მხოლოდ საშიშროება, რომ ჩვენ დავკარგავთ აქტივებს, არამედ ისიც, რომ ჩვენ გადავცვალებთ ჩვენს აზრს ან შეგვექმნება სტატუსის, პრესტიჟის და კონტროლის
(Delaying giving as a strategy for future kingdom building is risky. We could hold on to assets out of fear of letting go or unwillingness to surrender control to the Lord. As long as money lies within our grasp, there's not only the danger that we'll lose the assets, but also that we'll change our minds or be seduced by the status, prestige, and recognition of controlling {or having our name attached to the distribution of} what belongs to God.)
საქველმოქმედო გაცემის შეფერხებამ მომავალი სამეფოს მშენებლობის განზრახვით შეიძლება მნიშვნელოვანი რისკები გამოიწვიოს. რესურსების შიშისა და კონტროლის უარის თქმის გამო რესურსების გადატანა ხელს უშლის პირებს სრულად ჩაერთონ თავიანთი რწმენით. იგი გვთავაზობს ღვთის დებულებებისადმი ნდობის ნაკლებობას და შეიძლება გამოიწვიოს იმ აქტივების დაკარგვა, რომლის შენარჩუნებასაც ვცდილობთ. ეს აზროვნება არამარტო ქმნის დაუცველობას მომავლის შესახებ, არამედ შეუძლია ჩვენი ყურადღება გადააქციოს იმ სულიერი პასუხისმგებლობებისგან, რომლებიც ჩვენ გვაქვს ჩვენი საკუთრების მიმართ.
უფრო მეტიც, როდესაც ფინანსურ სიმდიდრეს ვატარებთ, შეიძლება აღმოვჩნდეთ სტატუსის და აღიარებით, რაც ამ რესურსების კონტროლს ეხება. ჩვენი ღვაწლის სიამაყის ცდუნებამ ან მნიშვნელოვან შემოწირულობებზე ჩვენი სახელის დაურთოს, შეიძლება განვიხილოთ მმართველობის ნამდვილი მისიისგან. საბოლოო ჯამში, ამ ფოკუსში არსებულმა ცვლილებებმა შეიძლება ხელი შეუშალოს ჩვენს შესაძლებლობებს ღმერთს ჩვენი ქონების გადაცემის უნარს, რაც უნდა იყოს ფინანსური მმართველობისა და სამეფოს ინვესტიციის საბოლოო მიზანი.