პოლიტიკური ძალაუფლების არსი, როგორც ეს ფილიპ კ. დიკის "The Simulacra" - ში არის გამოხატული, არა ფიზიკურ ძალაში ან სამხედრო შეიძლება, არამედ იმით, რომ გავლენა მოახდინოს და დაარწმუნოს სხვები, რომ მოქმედებენ საკუთარი ნების შესაბამისად. ეს პერსპექტივა აქცევს ძალაუფლების ტრადიციულ ჩვენებიდან მანიპულირებისა და იძულების დახვეწილ ხელოვნებას. ეს არის იმის შესწავლა, თუ როგორ მოქმედებს ავტორიტეტი უფრო არამატერიალური გზით, უბრალო ძალადობის მიღმა.
ეს კონცეფცია ხაზს უსვამს ფსიქოლოგიურ ტაქტიკასა და სოციალური დინამიკის მნიშვნელობას მმართველობაში. ჭეშმარიტი ძალა ეხება კონტროლს გაგებისა და დამაჯერებლობის გზით, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ლიდერობაში წარმატება ხშირად ხდება ადამიანების ეფექტურად მოტივირების და ხალხის კონკრეტული მიზნისკენ მიმავალი უნარისგან, მიუხედავად ამ გავლენის მისაღწევად გამოყენებული საშუალებებისა.