ეკოს თვალიდან ცრემლი ჩამოუგორდა და იმომ დამცინა, მაგრამ მამამ ხელი ასწია. არასოდეს დასცინო ნაზი გულს, თქვა მან.
(Eko brushed a tear from her eye, and Immo jeered at her, but father held up a hand. Never mock a tender heart, he said.)
ორსონ სკოტ კარდის "დაკარგულ ჭიშკარში" მტკივნეული მომენტი დგება, როდესაც ეკო აშკარად ნერვიულობს და იმო არჩევს მისი ემოციური ჩვენების დაცინვას. თუმცა, მათი მამა წყვეტს დაცინვას, შეახსენებს მათ მგრძნობელობის მნიშვნელობას სხვისი გრძნობების მიმართ. ეს ხაზს უსვამს თანაგრძნობისა და გაგების მნიშვნელობას ადამიანურ ურთიერთქმედებაში, ისევე როგორც ადამიანის სიტყვების გავლენას მოწყვლადებზე.
მამის შეგონება ასახავს წიგნის უფრო ფართო თემას, ხაზს უსვამს თანაგრძნობისა და ემოციების პატივისცემის მნიშვნელობას. ის გვახსენებს, რომ სინაზეს არ უნდა დასცინოთ, არამედ უნდა იყოს სანუკვარი, რაც ხელს უწყობს კავშირს და მხარდაჭერას. ეს სენტიმენტი რეზონანსდება მთელ თხრობაში, აძლიერებს აზრს, რომ სიკეთე აუცილებელია რთულ ურთიერთობებში ნავიგაციისთვის.
