ყოველთვის, როცა ტიმ ლეარი ვფიქრობ, ვბრაზდები. ის იყო მატყუარა და კვარცხლბეკი და უარესი ადამიანი, ვიდრე რიჩარდ ნიქსონი. მისი ცხოვრების ბოლო ოცდაექვსმეტი წლის განმავლობაში იგი მუშაობდა FBI- ს ინფორმატორად და მისი მეგობრები პოლიციად გადააქცია და უღალატა იმ მშვიდობის სიმბოლოს, რომელიც მან დამალვა.
(Every time I think of Tim Leary I get angry. He was a liar and a quack and a worse human being than Richard Nixon. For the last twenty-six years of his life he worked as an informant for the FBI and turned his friends into the police and betrayed the peace symbol he hid behind.)
ტიმ ლეარის შესახებ ასახვისას, ჰანტერ ს. ტომპსონი გამოხატავს ღრმა აღშფოთებას და უკმაყოფილებას იმ ფიგურის მიმართ, რომელიც მან ოდესღაც ინტრიგებით ნახა. ტომპსონი ლერს უყურებს არა მხოლოდ როგორც თაღლითობას და მოტყუებულ პიროვნებას, არამედ როგორც ადამიანს, რომლის პერსონაჟს ის უფრო დაბალი თვალსაზრისით აქვს, ვიდრე კი რიჩარდ ნიქსონი. ეს იმედგაცრუება გამომდინარეობს ლერის ქმედებებიდან მის შემდგომ წლებში, სადაც ტომპსონი მას ადანაშაულებს მის მეგობრებსა და იდეალებს.
ტომპსონი ხაზს უსვამს, რომ ლარის ცხოვრების ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში, იგი მოქმედებდა როგორც FBI- ს ინფორმატორი, ასახავდა მეგობრებს და ეწინააღმდეგებოდა იმ მშვიდობის პრინციპებს, რომლებიც მან ერთხელ შეუწყო ხელი. ამ ღალატმა შეამცირა ლეარის მემკვიდრეობა ტომპსონისთვის, რომელიც თვლიდა, რომ ლარის ქმედებები პირდაპირ წინააღმდეგობამ წარმოადგენდა მის მიერ წარმოდგენილ კონტრკულტურულ ფასეულობებს, რასაც ტომპსონის ხანგრძლივ ზიზღს იწვევს.