თუ რაიმე აზრი გვქონდა, კიდევ რა უნდა გავაკეთოთ, როგორც საზოგადოებაში, ასევე პირადობაში, ვიდრე ვიმღეროთ საგალობლები და დიდება ღვთაება და მოგვითხრობს ყველა ის კეთილგანწყობა, რომელიც მან მიანიჭა!
(For if we had any sense, what else should we do, both in public and in private, than sing hymns and praise the deity, and recount all the favours that he has conferred!)
epictetus ხაზს უსვამს ღვთიური მხრიდან მიღებული კურთხევისთვის მადლიერების აღიარებისა და გამოხატვის მნიშვნელობას. იგი გვთავაზობს, რომ როგორც ჩვენს პირად ცხოვრებაში, ასევე საჯაროდ, მიზანშეწონილია ღვთაების პატივისცემა საგალობლებითა და ქებით. ღვთიური კეთილგანწყობის ეს აღიარება ემსახურება ჩვენს ცხოვრებაში სიკეთის შეხსენებას და აფასებს მადლიერების გრძნობას.
საგალობლების სიმღერების პრაქტიკის წახალისებით და კურთხევების მოგვარებაში, ეპიქტეუსი გულისხმობს, რომ ასეთი ქმედებები შეესაბამება ჩვენს მიზეზს და მოვალეობას. ეს აზროვნება არა მხოლოდ უფრო ღრმა სულიერ კავშირს უწყობს ხელს, არამედ შთააგონებს ცხოვრებას, რომელიც ცხოვრობდა მადლიერებითა და პატივისცემით, რამაც შეიძლება გააძლიეროს ჩვენი საერთო შესრულება და პერსპექტივა ცხოვრების შესახებ.