ის ხშირად ამტკიცებდა, რომ ადამიანის დაზვერვა უფრო მეტად პრობლემები იყო, ვიდრე ღირდა. ეს უფრო დამანგრეველი იყო, ვიდრე შემოქმედებითი, უფრო დამაბნეველი, ვიდრე გამოვლენა, უფრო დამაბრკოლებელი, ვიდრე დამაკმაყოფილებელი, საქველმოქმედო ვიდრე საქველმოქმედო.
(He often argued that human intelligence was more trouble than it was worth. It was more destructive than creative, more confusing than revealing, more discouraging than satisfying, more spiteful than charitable.)
ადამიანის ინტელექტზე მის ანარეკლებში, ავტორი ვარაუდობს, რომ იგი უფრო მეტ პრობლემას ქმნის, ვიდრე გადაწყვეტილებები. იგი ამტკიცებს, რომ დაზვერვა ხშირად უკავშირდება დესტრუქციულ ტენდენციებს, ვიდრე კონსტრუქციულობას, რაც იწვევს სიწმინდის ნაცვლად დაბნეულობას. ეს პერსპექტივა გულისხმობს ღრმა სკეპტიციზმს ადამიანის აზროვნებისა და დასაბუთების მნიშვნელობის მიმართ.
უფრო მეტიც, არგუმენტი ხაზს უსვამს დაზვერვის ემოციურ და ეთიკურ განზომილებებს, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ამან შეიძლება გამოიწვიოს ნეგატივი, ვიდრე პოზიტიურობა. დაზვერვის ტენდენცია, რომ ხელი შეუწყოს ქველმოქმედებას, ხატავს ადამიანის ბუნების მბზინავ სურათს, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ გონების შესაძლებლობებმა შეიძლება გამოიწვიოს უკმაყოფილება და იმედგაცრუება, დაჩრდილოს ნებისმიერი პოტენციური სარგებელი.