epictetus ხაზს უსვამს მნიშვნელოვან გაკვეთილს კმაყოფილებისა და ცხოვრების ხელოვნების შესახებ. იგი ვარაუდობს, რომ მათ, ვინც უკმაყოფილებას გამოხატავს მათი გარემოებების გამო, არ აქვს იმის გაგება, თუ როგორ უნდა ჩაერთონ ცხოვრება. იმის ნაცვლად, რომ ყურადღება გაამახვილონ იმაზე, რაც მათ არ აქვთ, ინდივიდებმა უნდა შექმნან აზროვნება, რომელიც აფასებს მათ ამჟამინდელ ვითარებას და ბედის საჩუქრებს. ეს პერსპექტივა არა მხოლოდ პიროვნულ ზრდას, არამედ ხელს უწყობს უფრო სრულყოფილ არსებობას.
ფილოსოფოსი ხაზს უსვამს, რომ კეთილშობილური სული აუცილებელია ცხოვრებისეული შეთავაზებების გამოსაყენებლად. ის, რაც ადამიანს აქვს გონივრულად და მადლიერებით, ადამიანი ასახავს სიკეთესა და სათნოებას. ამრიგად, ეპიქტეუსი ირწმუნება, რომ კმაყოფილება და პასუხისმგებელი დამოკიდებულება ცხოვრების გამოწვევებისადმი განსაზღვრავს ჭეშმარიტად კარგი ადამიანის ხასიათს, ხაზს უსვამს პერსპექტივისა და განზრახვის მნიშვნელობას ადამიანის ცხოვრებისეული გამოცდილების ჩამოყალიბებაში.