დორის მოგზაურობის საშუალებით, თხრობა მიგვითითებს იმაზე, რომ წასვლა აუცილებელია პირადი ზრდისთვის და განკურნებისთვის. ავტორი იპყრობს ცხოვრებისეული ბუნების არსს და მოუწოდებს მკითხველს აფასონ აწმყო, ვიდრე წარსული დანართებით გამოწვეული. საბოლოო ჯამში, გზავნილი ნათელია: სრულად იცხოვროს, უნდა ისწავლოს გამოშვება, რაც აღარ ემსახურება მიზანს.