მან რა აღსანიშნავია, რომ მან გაიფიქრა, რომ ჩვენ მოვახერხეთ ამ სამყაროში საკუთარი თავის წამყვანი და რომ ჩვენ ასეც მოვიქეცით, საკუთარი თავის სახელების მიცემა და ამ სახელების და სხვა ადამიანებთან დაკავშირება.
(How remarkable it was, she thought, that we managed to anchor ourselves at all in this world, and that we did so by giving ourselves names and linking those names with places and other people.)
პროტაგონისტი ასახავს ადამიანის უნიკალურ უნარს, რომ შექმნას სამყაროში კუთვნილებისა და თვითმყოფადობის გრძნობა. იგი არაჩვეულებრივად მიიჩნევს, რომ პირები ქმნიან სტაბილურ კავშირებს საკუთარი თავის, ადგილმდებარეობებისა და ურთიერთობების სახელების მინიჭებით, რაც მათ სიცოცხლის სირთულეების ფონზე ემსახურება. ეს ცნება ხაზს უსვამს იდენტურობის მნიშვნელობას ჩვენი გამოცდილების ჩამოყალიბებაში და სხვებთან ურთიერთქმედების ფორმირებაში.
გარდა ამისა, ციტატა ხაზს უსვამს კავშირის შინაარსობრივ საჭიროებას და იმ როლს, რომელსაც ასახელებს ურთიერთობების განვითარებაში. საკუთარი თავის დასახელებით და ჩვენს საცხოვრებელ ადგილებზე დასახელებით, ჩვენ ვქმნით ჩარჩოს, რომლის საშუალებითაც შეგვიძლია გავიგოთ ჩვენი გარემო, ვიპოვოთ ჩვენი ადგილი მის შიგნით და დავადგინოთ მნიშვნელოვანი კავშირები ჩვენს გარშემო. ეს პროცესი გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს შეკრული სოციალური ქსოვილის ფორმირებისთვის, რომელიც განსაზღვრავს ჩვენს კომუნალურ არსებობას.