მე ვიყავი საშუალო კონცერტის პიანისტის მსგავსად, ტონის ყრუ ოჯახის წინაშე, რომელიც აპლოდისმენტებით არ გამოირჩევა, ვიდრე მიღწევებისთვის.
(I have been like a mediocre concert pianist playing in front of a tone-deaf family, who applaud out of duty rather than for accomplishment.)
კრის მურეის წიგნში "ძალიან წარმატებული გამყიდველის კლუბი", ავტორი იყენებს ძლიერ ანალოგს, რათა გამოხატოს არაადეკვატურობისა და აღიარების არარსებობის გრძნობები. იგი ადარებს საშუალო კონცერტს პიანისტს, რომელიც ასრულებს ოჯახს, რომელსაც არ შეუძლია დააფასოს მისი ძალისხმევა, რაც ხაზს უსვამს განსხვავებას ჭეშმარიტ უნარებსა და აუდიტორიის დაფასებას შორის. ეს მეტაფორა გადმოგვცემს იმ გარემოში ვალიდობის ძიების ბრძოლას, სადაც მხარდაჭერა უფრო სავალდებულოა, ვიდრე გულწრფელი.
ეს ანალოგია ხაზს უსვამს იმ იმედგაცრუებას, რომელსაც მრავალი ადამიანი ემუქრება, როდესაც მათი შრომისმოყვარეობა არაღიარებულია ან არ არის შეფასებული. ეს ემსახურება იმის შეხსენებას, რომ გარეგანი ვალიდაცია ხშირად აკლია და პირად შესრულებას უნდა შეეცადოს მათი ძალისხმევით, ვიდრე სხვების დამტკიცებას. საბოლოო ჯამში, ციტატა ასახავს ღრმა ემოციურ გამოწვევებს ნებისმიერ კონკურენტულ სფეროში წარმატების მისაღწევად, სადაც დაფასება ყოველთვის არ შეესაბამება ძალისხმევას ან მიღწევას.