მე სრულიად დამოკიდებული ვარ იაპონურ ანიმეზე და ძალიან დიდ დროს ვატარებ მის ყურებაში.
(I'm totally addicted to Japanese anime and spend way, way, way too much time watching it.)
ანიმეს აქვს უნიკალური უნარი, მოხიბლოს აუდიტორია თავისი მრავალფეროვანი სიუჟეტის, მხატვრული სტილისა და დამაჯერებელი პერსონაჟების საშუალებით. ბევრი გულშემატკივრისთვის ეს არ არის მხოლოდ გასართობი, არამედ გაქცევის ფორმა და ფანჯარა სხვადასხვა კულტურის, ფილოსოფიისა და წარმოსახვითი სამყაროსკენ. თუმცა, როგორც ნებისმიერი ვნებიანი ჰობის შემთხვევაში, მნიშვნელოვანია ჯანსაღი ბალანსის შენარჩუნება. როდესაც ანიმეზე სწრაფვა ჩრდილავს სხვა პასუხისმგებლობებს - იქნება ეს სამუშაო, ურთიერთობები თუ საკუთარი თავის მოვლა - ეს შეიძლება პრობლემური გახდეს. გადაჭარბებულმა მოხმარებამ შეიძლება გამოიწვიოს სოციალური იზოლაცია, დროის არასწორად გატარება ან ყოველდღიური დავალებების უგულებელყოფა. მაგრამ დადებითი მხარე, ანიმეში ჩაძირვამ შეიძლება ხელი შეუწყოს კრეატიულობას, უზრუნველყოს კომფორტი რთულ დროს და გახდეს ერთნაირი მოაზროვნე ფანების საზოგადოებასთან დაკავშირების საშუალება. მთავარია ზომიერება და ყურადღების გამახვილება იმის შესახებ, თუ როგორ ერთვება მათი ინტერესები. ამ დამოკიდებულების აღიარება საშუალებას აძლევს ინდივიდებს დააწესონ საზღვრები და უზრუნველყონ, რომ მათი სიყვარული ანიმესადმი სიხარულის წყაროდ დარჩეს და არა უბედურების წყაროდ. საბოლოო ჯამში, აუცილებელია ხელოვნების ფორმის დაფასება ისე, რომ მას ხელი არ შეუშალოს საერთო კეთილდღეობაში.
