ერთხელ წავიკითხე, რომ მწუხარება უკან დაიხია, შეშფოთება გამოიყურება გარშემო და რწმენა წინ გამოიყურება.
(I read once that sorrow looks back, worry looks around, and faith looks ahead.)
სანდრა სტეფენის წიგნიდან "Come Summer" ციტატა ხაზს უსვამს სხვადასხვა გზებს, რომლებიც ემოციებმა შეიძლება გავლენა მოახდინოს ჩვენს პერსპექტივაზე. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ მწუხარება იწვევს ჩვენს წარსულს, რაც ხშირად იწვევს სინანულის ან დანაკლისის გრძნობას. ამ ასახვამ შეიძლება მწუხარების ციკლში დაგვავიწყდეს, როდესაც ჩვენ უკვე მოხდა ის, რაც უკვე მოხდა, რაც ხელს უშლის წინსვლას.
მეორეს მხრივ, შეშფოთება ტენდენციურად მიიპყრობს ჩვენს ყურადღებას ჩვენს ამჟამინდელ გარემოთი და ახლანდელი მომენტის გაურკვევლობებზე. მას შეუძლია შექმნას შფოთვის გრძნობა, რადგან ჩვენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში ნავიგაციას ვაძლევთ. ამის საპირისპიროდ, რწმენა მოგვიწოდებს, რომ ველოდოთ ოპტიმიზმს და იმედს, ყურადღებას ამახვილებენ სამომავლო შესაძლებლობებზე, ვიდრე წარსული პრობლემები ან შიშები. ამ პროაქტიულმა შეხედულებამ შეიძლება ხელი შეუწყოს ჩვენს შესაძლებლობებს და გააჩინოს გამძლეობა გამოწვევების ფონზე.