ავტორი ასახავს ნიუ - იორკის ბავშვობის ოცნებაზე, იხსენებს იმ მომენტს, როდესაც მან პატარა ოთახიდან გაიხედა და დაინახა ქალაქის შუქები. ამ მხედველობამ მას საოცრება და იმედით შეავსო და შთააგონა, რომ იფიქრა, რომ ერთ დღეს ის იქ იცხოვრებდა. იმის ნაცვლად, რომ ქალაქს ხელშესახები რეალობად დაენახა, მან იგი განიხილა, როგორც შორეულ და დიდებულ ადგილად, რომელიც იმ დროს მიუწვდომელი ჩანდა, ისევე როგორც თანავარსკვლავედი, რომელიც მიუწვდომელი იყო.
მაშინაც კი, როდესაც ის საბოლოოდ ნიუ - იორკში ჩავიდა, ქალაქის არსმა გადააჭარბა მის მოლოდინს. იგი გამოცდილებას ასრულებს ჯადოსნურ ქვეყანაში ჩასვლას, მაგრამ მაინც იგრძნო განცალკევების გრძნობა, თითქოს ის მხოლოდ ოცნებას სტუმრობდა. ეს ასახავს მისთვის ნიუ - იორკის ღრმა სიფხიზლეს, რაც სიმბოლოა როგორც მისწრაფებაზე, ასევე მოუხერხებელ სამოთხეში, რომელიც უფრო ფანტაზიად გრძნობდა თავს, ვიდრე ყოველდღიურ რეალობას.