მე ვფიქრობ, რომ ზღვარი ტელევიზორსა და ფუნქციებს შორის რამდენიმე წლის წინ დაიწყო. სტანდარტებმა დაიწყო იგივე, რაც არის ის, რომ იდეა ძალიან ხმამაღალი უნდა ყოფილიყო. შოუ არ უნდა ყოფილიყო ხმამაღალი; იდეა ხმამაღალი უნდა ყოფილიყო. მას მოუწია არეულობა.
(I think that the line between television and features started to blur a couple years ago. The standards started to become the same, which is that the idea had to be very loud. The show didn't have to be loud; the idea had to be loud. It had to cut through the clutter.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს გასართობი მედიის განვითარებად ლანდშაფტს, სადაც სიუჟეტის ინტენსივობა და ორიგინალობა გადამწყვეტი გახდა აუდიტორიის მოსაპოვებლად. აქცენტი „ხმამაღლა“ იდეაზე ვარაუდობს, რომ ხალხმრავალ ბაზარზე კონტენტი მკაფიოდ და ძლიერად უნდა გამოირჩეოდეს. ეს ასახავს ცვლას ინოვაციისკენ და ფოკუსირებას დამაჯერებელ კონცეფციებზე, მიუხედავად ტრადიციული ფორმატებისა თუ წარმოების მასშტაბებისა. არსებითად, მედიის სხვადასხვა ფორმებს შორის საზღვრები იშლება, რაც უბიძგებს შემქმნელებს იფიქრონ უფრო დიდად და გაბედულად, რათა გავლენა მოახდინონ.
