ეს ციტატა იძენს ერთგულების არსს, სადაც ვინმესზე ფიქრის მოქმედება ხდება ყოველდღიური ცხოვრების ცენტრალურ ნაწილად. ეს ასახავს ცალმხრივ ერთგულებას, სადაც ერთი ადამიანის აზრები მხოლოდ მეორეზეა ორიენტირებული. ასეთი სენტიმენტები რეზონანსდება მკითხველებთან, რომლებსაც ესმით სიყვარულის სირთულეები და სილამაზე, ქმნიან მწუხარე შეხსენებას იმის შესახებ, თუ როგორ შეიძლება ურთიერთობებმა გადალახონ დრო და სივრცე.