თუ ეკონომიკური კატასტროფა მოვა, იქნება ეს დრო, რომელიც ქრისტიანებს ერთად იკავებს, რომ გაზიარონ ყველა ის რესურსი, ან ის ჩვენს სარდაფებში ან მთის უკან დახევებში დაგვიმალავს, რომელიც ჩვენს პირად მაღაზიებს უშვებს სხვებისგან? თუ ჩვენ ახლა ერთგულად ვიყენებთ ჩვენს ქონებას მისი სამეფოსთვის, ვიდრე არ ვაქცევთ მათ, არ შეგვიძლია ვენდოთ ჩვენს ერთგულ ღმერთს, რომ მოგვცეს ჩვენთვის?
(If economic catastrophe does come, will it be a time that draws Christians together to share every resource we have, or will it drive us apart to hide in our own basements or mountain retreats, guarding at gunpoint our private stores from others? If we faithfully use our assets for his kingdom now, rather than hoarding them, can't we trust our faithful God to provide for us then?)
რენდი ალკორნის წიგნი, "ფული, ქონება და მარადიულობა", მნიშვნელოვან კითხვას უქმნის ქრისტიანთა რეაგირებას ეკონომიკური კრიზისის დროს. ის მორწმუნეებს აყენებს, რომ განიხილონ, გააერთიანებს თუ არა ასეთი გაჭირვება მათ რესურსების გაზიარებაში, ან გამოიწვევს იზოლირებას და თვითგადარჩევას. აქცენტი მოცემულია იმაზე, თუ როგორ ირჩევს რეაგირება პოტენციურ პრობლემებზე - ან პირადი უსაფრთხოებისთვის სიმდიდრის მოპოვებით ან მათი აქტივების გამოყენებისთვის უფრო დიდი სიკეთისთვის.
ალკორნი მოუწოდებს მორწმუნეებს აქტიურად გამოიყენონ თავიანთი რესურსები ღვთის სამეფოსთვის, ვიდრე მათ შიშისგან გამოართვას. ის აყენებს ნდობის გრძნობას ღვთის დებულებებზე, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ თუ ქრისტიანები ერთგულად მართავენ თავიანთ სიმდიდრეს და ახლა სხვებს დაეხმარებიან, მათ შეუძლიათ ელოდონ ღვთის ზრუნვას და მხარდაჭერას რთულ პერიოდში. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს საზოგადოებას და გულუხვობას შიშისა და ეგოიზმის გამო.