თუ დამახსოვრება ნოსტალგიაზე მეტი უნდა იყოს, ის მოითხოვს კონტექსტურ საფუძველს-თეორიას, ხედვას, მეტაფორას, რომლის ფაქტებიც შეიძლება ორგანიზებული იყოს და შაბლონები გაირკვეს.
(if remembering is to be something more than nostalgia, it requires a contextual basis-a theory, a vision, a metaphor-something within which facts can be organized and patterns discerned.)
ნილ ფოსტალიონი განიხილავს კონტექსტის მნიშვნელობას დამახსოვრების პროცესში. იგი ამტკიცებს, რომ უბრალოდ წარსული მოვლენების გახსენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ნოსტალგია, თუ იგი არ არის ჩარჩო ისეთი ჩარჩოებით, როგორიცაა თეორია ან მეტაფორა. ეს მიდგომა საშუალებას აძლევს ინდივიდებს მოაწყოთ ფაქტები და დაადგინონ მნიშვნელოვანი ნიმუშები, ვიდრე უბრალოდ წარსულის შესახებ ახსენონ.
Postman- ის შეხედულებები ხაზს უსვამს ისტორიის უფრო ღრმა გაგების შექმნის აუცილებლობას, მისი უფრო დიდი თხრობით განთავსებით. ეს ფენიანი პერსპექტივა არა მხოლოდ ამდიდრებს ჩვენს მეხსიერებას, არამედ აყალიბებს მოვლენების ჩვენს ინტერპრეტაციას, რაც საშუალებას აძლევს უფრო ღრმა ჩართულობას ჩვენს გარშემო არსებულ სამყაროში. ამ კონტექსტური საფუძვლის გარეშე, ჩვენს მოგონებებს შეიძლება არ ჰქონდეს ნივთიერება და მნიშვნელობა.