ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს იყო ადამიანის ღრმა ცრურწმენა. ადამიანები, რომ იპოვონ ცენტრალური სარდლობა ნებისმიერ ორგანიზაციაში. სახელმწიფოებს ჰყავდათ მთავრობები. კორპორაციებს ჰყავდათ აღმასრულებელი დირექტორი. სკოლებს ჰყავდათ დირექტორები. არმიებს ჰქონდათ გენერლები. ადამიანებს მიაჩნიათ, რომ ცენტრალური ბრძანების გარეშე, ქაოსი აძლიერებდა ორგანიზაციას და მნიშვნელოვანი
(In any case, this was a deep human prejudice. Human beings to find a central command in any organization. States had governments. Corporations had CEOs. Schools had principals. Armies had generals. Human beings tended to believe that without central command, chaos would overwhelm the organization and nothing significant could be accomplished.)
"მტაცებლობაში", მაიკლ კრიკტონი იკვლევს სხვადასხვა ორგანიზაციებში ცენტრალური ხელისუფლების შინაგანი მოთხოვნილებას. იგი ამტკიცებს, რომ საზოგადოებები ბუნებრივად ქმნიან ლიდერებს, მაგალითად, მთავრობებს სახელმწიფოებისთვის და აღმასრულებელი დირექტორებისთვის, თვლიან, რომ ეს ცენტრალური ბრძანება აუცილებელია წესრიგის შესანარჩუნებლად და მიზნების მისაღწევად. ეს რწმენა გამომდინარეობს ღრმა ფესვგადგმული ცრურწმენებისგან, რომ ასეთი ხელმძღვანელობის გარეშე ქაოსი მოჰყვებოდა, რაც ხელს უშლის პროგრესს და ეფექტურობას.
კრიტტონის დაკვირვებებით ხაზს უსვამს ადამიანთა ტენდენციას სტრუქტურირებული იერარქიების მოსაძებნად, იმის აღიარებით, რომ ცენტრალიზებული კონტროლი ხშირად აღიქმება, როგორც გადამწყვეტი სტაბილურობისთვის. ავტორიტეტული ფიგურებისადმი დამოკიდებულება ასახავს ორგანიზაციის დაწესების სურვილს სირთულის ფონზე, ხაზს უსვამს იმას, რომ ქაოსის თავიდან აცილება ადამიანის ორგანიზაციული ქცევის ფუნდამენტური ასპექტია.