იმის თქმისას, რომ არავინ იცოდა ტელეგრაფში არსებული იდეების შესახებ, მე არ ვარ საკმაოდ ზუსტი. თორომ იცოდა. ან ასე შეიძლება გაეცნოთ. სავარაუდოა, რომ მას შემდეგ რაც უთხრეს, რომ მაინში მყოფი ტელეგრაფის საშუალებით შეიძლება დაუყოვნებლივ გაუგზავნოს მესიჯი კაცს ტეხასის შტატში, ჰკითხა თორომ, "მაგრამ რა უნდა ეთქვათ მათ ერთმანეთს?" ამ კითხვის დასმისას, რომელსაც სერიოზული ინტერესი არ
(In saying no one knew about the ideas implicit in the telegraph, I am not quite accurate. Thoreau knew. Or so one may surmise. It is alleged that upon being told that through the telegraph a man in Maine could instantly send a message to a man in Texas, Thoreau asked, "But what do they have to say to each other?" In asking this question, to which no serious interest was paid, Thoreau was directing attention to the psychological and social meaning of the telegraph, and in particular to its capacity to change the character of information -- from the personal and regional to the impersonal and global.)
"ბავშვობის გაუჩინარებაში" ნილ პოსტმანი იკვლევს ტელეგრაფის შედეგებს კომუნიკაციისა და საზოგადოებაზე. იგი ამტკიცებს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ბევრმა შეიძლება დააკვირდეს მის მნიშვნელობას, ჰენრი დევიდ ტორომ აღიარა მისი ღრმა გავლენა. როდესაც თორომ შეიტყო, რომ მესიჯს შეეძლო მყისიერად გამგზავრება მაინიდან ტეხასის შტატში, მან ეჭვქვეშ დააყენა ასეთი კომუნიკაციის მიზანი, რაც ხაზს უსვამს პირად გაცვლას გადასვლას ინფორმაციის გაზიარების უფრო განადგურებულ და გავრცელებულ ფორმაში.
ეს გამოძიება ასახავს თოროს ცნობიერებას ტელეგრაფის პოტენციალის შესახებ, რომ შეცვალოს თავად ინფორმაციის ხასიათი. ამგვარი ტექნოლოგიის მოსვლასთან ერთად, კომუნიკაცია გარდაიქმნა ინტიმური და რეგიონალურად დასაბუთებული, უფრო უპიროვნო და გლობალურ ფენომენამდე. პოსტმანის გამოკვლევა ხაზს უსვამს ტექნოლოგიური წინსვლის ფართო ფსიქოლოგიურ და სოციალურ შედეგებს, რაც მკითხველს მოუწოდებს აისახოს იმაზე, თუ როგორ მოქმედებს ასეთი ცვლილებები ადამიანის ურთიერთობებზე და ზოგადად საზოგადოებაში.