მართლაც, იმედი მაქვს, რომ დაგარწმუნებთ, რომ ბეჭდური დაფუძნებული ეპისტემოლოგიის დაქვეითებამ და ტელევიზორზე დაფუძნებული ეპისტემოლოგიის თანმხლები აღზევებამ სერიოზული შედეგები მოუტანა საზოგადოებრივ ცხოვრებას, რომ წუთიერი სულელი ვიქნებით.
(Indeed, I hope to persuade you that the decline of a print-based epistemology and the accompanying rise of a television-based epistemology has had grave consequences for public life, that we are getting sillier by the minute.)
ნილ პოსტმანი, თავის წიგნში "გასართობად საკუთარი თავი სიკვდილით", ამტკიცებს, რომ ცოდნის ბეჭდური გაგებით ტელევიზორზე ორიენტირებულ ჩარჩოზე გადასვლამ საზიანო გავლენა მოახდინა საზოგადოებაზე. იგი თვლის, რომ ამ გადასვლამ გამოიწვია საზოგადოებრივი დისკურსისა და ინტელექტუალური ჩართულობის გაუარესება, რის შედეგადაც იგი უფრო და უფრო ზედაპირულია მისი აზროვნებისა და კომუნიკაციის პროცესში.
ფოსტალიონი ამტკიცებს, რომ ტელევიზიის ზრდა, როგორც ინფორმაციის პირველადი წყარო, ხელს უწყობს კულტურას, რომელიც უფრო მეტად არის ორიენტირებული გასართობზე, ვიდრე მნიშვნელოვან დიალოგზე. იგი აფრთხილებს, რომ ეს ტენდენცია საზოგადოებას "სულელურად" აყენებს, რაც კომპრომეტირებს საზოგადოებრივი ცხოვრებისა და დისკურსის სიღრმესა და ხარისხს.