ირინე გაისმა. გონს შვებულება გაქვთ, სტიუარტ? მან გაისმა. შენ? სტიუარტმა თვალები დახუჭა. არა, თქვა მან. Au contaire. ეს ძლიერი ენა იყო ედინბურგის ახალი ქალაქისთვის, მაგრამ მან უნდა თქვა ეს. მას ჰქონდა.
(Irene gasped. Have you taken leave of your senses, Stuart? she hissed. Have you?Stuart closed his eyes.No, he said. Au contraire. It was strong language for the Edinburgh New Town, but he had to say it.Don't au contraire me, said Irene.But it was too late. He had.)
ირინეს უშვებს ისეთი რამ, რასაც სტიუარტმა თქვა, რომ ეს სრულიად ირაციონალურია. მისი ურწმუნოება აშკარაა, რადგან ის კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს მის საღი აზროვნებას და მოუწოდებს მას გადახედოს სიტყვებს. ამასთან, სტიუარტი რჩება გადამწყვეტი და კომპოზიციური, იმის მტკიცებით, რომ მისი პერსპექტივა არა მხოლოდ რაციონალურია, არამედ ეწინააღმდეგება ირინეს შეხედულებებს.
დაძაბულობა მათ შორის ესკალაცია ხდება ირინეს მკვეთრი რეტორით. მისი იმედგაცრუების მიუხედავად, სტიუარტის გადაწყვეტილება მისი აზრით დგას, ასახავს უფრო ღრმა ნდობას მისი მსჯელობის მიმართ. გაცვლა ხაზს უსვამს მათ აზრებს და კომუნიკაციის გამოწვევებს, როდესაც ძლიერი გრძნობები მონაწილეობს.