ეს არის ის, რაც ბოლოს მოდის, მაინტერესებდა? შესაძლოა, სიკვდილი არის დიდი გამათანაბრებელი, ერთი დიდი რამ, რამაც შეიძლება საბოლოოდ უცხო ადამიანებმა ცრემლი მოიწმინდეს ერთმანეთისთვის.
(Is this what comes at the end, I wondered? Maybe death is the great equaliser, the one big thing that can finally make strangers shed a tear for one another.)
"სამშაბათს მორითან", მიჩ ალბომი იკვლევს ღრმა ანარეკლებს მასა და მის ყოფილ პროფესორს, მორი შვარცს შორის. თხრობა ხაზს უსვამს იმ მოსაზრებას, რომ სიკვდილი შეიძლება გახდეს ძლიერი გამათანაბრებელი, რაც აიძულებს ხალხს დაუკავშირდნენ უფრო ღრმა ემოციურ დონეზე. როდესაც მორრი თავის დასასრულს ემუქრება, ის მოუწოდებს მიჩს განიხილოს ადამიანის საერთო გამოცდილება და თანაგრძნობა, რომელიც წარმოიქმნება სიკვდილიანობის დაპირისპირებისგან.
ციტატა აღძრავს ინტროსპექციის მომენტს, სადაც ავტორი კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს, იწვევს თუ არა სიკვდილის გარდაუვალობა ადამიანებს შორის ერთიანობის გრძნობას. ეს მიგვითითებს, რომ დაკარგვის ფონზე, ინდივიდებს შეუძლიათ იპოვონ საერთო საფუძველი, რაც მათ საშუალებას აძლევს ერთმანეთთან თანაგრძნობა და, შესაძლოა, მწუხარებაც კი იგრძნონ უცხო ადამიანების ბრძოლებისთვის. ეს ხაზს უსვამს წიგნის ცენტრალურ თემას: ადამიანის კავშირის მნიშვნელობა და გაკვეთილები, რომლებიც ისწავლეს ცხოვრების გარდამავალი ბუნების მიღებიდან.