იზაბელმა შეამჩნია ტელეფონის ეტიკეტი: დილის რვა ადრე ზარი გადაუდებელი იყო; რვა და ცხრა შორის ეს იყო შეჭრა; ამის შემდეგ ზარები შეიძლება განხორციელდეს საღამოს ათამდე, თუმცა ცხრა ოცდაათი წლის შემდეგ რამეს ბოდიში მოიხადეს არეულობის გამო. მას შემდეგ, რაც ათი ისევ გადაუდებელი დრო იყო.
(Isabel observed an etiquette of the telephone: a call before eight in the morning was an emergency; between eight and nine it was an intrusion; thereafter calls could be made until ten in the evening, although anything after nine-thirty required an apology for the disturbance. After ten one was into emergency time again.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "საკვირაო ფილოსოფიის კლუბში"
იზაბელი აღიარებს სპეციალურ ეტიკეტს სატელეფონო ზარებთან დაკავშირებით. იგი თვლის, რომ დილის რვა ადრე მიღებულ ზარებს უნდა განიხილებოდეს, როგორც საგანგებო სიტუაციებად, რაც მიანიშნებს პირადი დროისა და საზღვრებისადმი პატივისცემით. ამასთან, რვა - ცხრა - მდე ჩათვლით ზარები განიხილება, როგორც შეურაცხყოფა, მიგვითითებს დელიკატური წონასწორობა სოციალურ ვალდებულებებსა და პირად სივრცეს შორის.
გარდა ამისა, იზაბელი აღნიშნავს, რომ ზარები ზოგადად მისაღებია საღამოს ათამდე. მიუხედავად ამისა, იგი ხაზს უსვამს თავაზიანობის საჭიროებას საღამოს 9:30 საათის შემდეგ, სადაც ბოდიში უნდა მოიხადოს მათი ზარის შედეგად გამოწვეული რაიმე დარღვევისთვის. ეს ადგენს მისაღები საკომუნიკაციო საათების მკაფიო გაგებას, ასახავს იზაბელის ცნობიერებას სოციალური ნორმების შესახებ და ურთიერთქმედებებში განხილვის მნიშვნელობა.