ეს არ არის ჰუბრიზი და არა სიამაყე; ეს არის ეგოის ინფლაცია მისი საბოლოო - დაბნეულობა მას შორის, ვინც თაყვანს სცემს და ის, რასაც თაყვანს სცემენ. ადამიანს არ მიირთმევს ღმერთი; ღმერთმა შეჭამა ადამიანი.
(It is not hubris, not pride; it is inflation of the ego to its ultimate – confusion between him who worships and that which is worshipped. Man has not eaten God; God has eaten man.)
ციტატა ასახავს კაცობრიობასა და ღვთიურობას შორის რთულ ურთიერთობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ საკუთარი თავის ამაღლებამ შეიძლება გამოიწვიოს ხაზების დაბინდვა პატივისცემასა და კერპთაყვანისმცემლობას შორის. ეს გულისხმობს, რომ იმის ნაცვლად, რომ ადამიანები უზენაესი არსებები არიან, ეს არის როლების შეცვლა, სადაც ღვთაება მოიხმარს ადამიანის იდენტურობას, რაც მიუთითებს სააგენტოსა და ინდივიდუალურობის დაკარგვაზე.
ამ კონტექსტში, ავტორი იკვლევს ძალაუფლების დინამიკისა და ეგზისტენციალიზმის თემებს, მიანიშნებს იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ადამიანის გამოცდილება დაჩრდილოს იმ იდეალების მიერ, რომლებიც ადამიანები ცდილობენ თაყვანისცემას. ეს გულისხმობს ფრთხილად მესიჯს ეგო ინფლაციის საფრთხეების შესახებ და მნიშვნელობების შესაძლო დამახინჯება, რომელიც შეიძლება მოხდეს სოციალურ სტრუქტურებში.
