მორი ხაზს უსვამს კავშირს ცხოვრებაში დაბერებასა და პიროვნულ ზრდას შორის. იგი ვარაუდობს, რომ დარჩენა ნებისმიერ ასაკში, მაგალითად, ოცდაორი, იწვევს გაგების და ცნობიერების ნაკლებობას. ასაკის ზრდის პროცესი დადებითად უწყობს ხელს ადამიანის ცხოვრებისეულ გამოცდილებას, რაც საშუალებას აძლევს ინდივიდებს შეისწავლონ და გააფართოვონ ცოდნა დროთა განმავლობაში.
გარდა ამისა, მორი ხაზს უსვამს იმას, რომ დაბერება გულისხმობს სიკვდილის გარდაუვალობის აღიარებას, რამაც შეიძლება გააძლიეროს სიცოცხლის მადლიერება. იმის მაგივრად, რომ დაბერდეს მხოლოდ დაქვეითება, ეს შეიძლება ჩაითვალოს, როგორც ტრანსფორმაციული მოგზაურობა, რომელიც ხელს უწყობს სიბრძნეს და ცხოვრების უფრო ღრმა გაგებას, რაც საბოლოოდ იწვევს უფრო სრულყოფილ არსებობას.