ნეტარება იყო, დროის გატარება ვინმესთან, ვინც მარტო დაგტოვებდა. მე ის მიყვარდა ამისთვის. და სიამოვნებით გადავუხადე ნატურით. აზრადაც არ მომსვლია, რომ ვინმეს მარტო დატოვება შეიძლება ჩვევად გადაიზარდოს, რომელიც შეიძლება ბარიერი გახდეს.
(It was blissful, spending time with someone who would leave you alone. I loved him for it. And I was happy to repay in kind. It had never occurred to me that leaving someone alone could harden into a habit that could become a barrier.)
მთხრობელი ასახავს იმ ადამიანთან დროის გატარების სიხარულს, რომელიც პატივს სცემს მათ მარტოობის მოთხოვნილებას. ამ ურთიერთობას მოაქვს ნეტარების განცდა, რადგან ორივე ადამიანი სარგებლობს ერთმანეთის კომპანიაში მუდმივი ურთიერთქმედების ზეწოლის გარეშე. მთხრობელი აფასებს ამ დინამიკას და თავს იძულებულად გრძნობს, რომ პარტნიორს უპასუხოს იმავე დონის თავისუფლებას.
თუმცა, მთხრობელი მალევე ხვდება, რომ ერთმანეთის მარტო დატოვების ჩვევა, რომელიც თავდაპირველად პოზიტიურად იყო მიჩნეული, შეიძლება გადაიზარდოს მათ ურთიერთობაში ბარიერად. ეს გამოცხადება ხაზს უსვამს ინტიმური ურთიერთობის რთულ ბუნებას და დელიკატურ ბალანსს მარტოობასა და მეგობრობას შორის, რაც იწვევს ემოციური კავშირის უფრო ღრმა განხილვას.
