სერიოზული შეცდომა იქნებოდა ბილი გრეჰემის ან სხვა სატელევიზიო აღორძინების, როგორც უკანასკნელ ჯონათან ედვარდსის ან ჩარლზ ფინის, ვიფიქროთ. ედვარდსი იყო ერთ -ერთი ყველაზე ბრწყინვალე და შემოქმედებითი გონება, რომელიც ოდესმე წარმოებულია ამერიკის მიერ. მისი წვლილი ესთეტიკური თეორია თითქმის ისეთივე მნიშვნელოვანი იყო, როგორც მისი წვლილი ღვთისმეტყველებაში. მისი ინტერესები
(It would be a serious mistake to think of Billy Graham or any other television revivalist as a latter-day Jonathan Edwards or Charles Finney. Edwards was one of the most brilliant and creative minds ever produced by America. His contribution to aesthetic theory was almost as important as his contribution to theology. His interests were mostly academic; he spent long hours each day in his study. He did not speak to his audiences extemporaneously. He read his sermons, which were tightly knit and closely reasoned expositions of theological doctrine)
ნილ პოსტმანი ამტკიცებს, რომ მნიშვნელოვანი შეცდომაა თანამედროვე სატელევიზიო აღორძინების ტოლფასია, როგორიცაა ბილი გრეჰემი ისტორიული ფიგურებით, როგორიცაა ჯონატან ედვარდსი ან ჩარლზ ფინი. ედვარდსი, რომელიც ამერიკის ერთ -ერთ ყველაზე ღრმა ინტელექტუალად ითვლებოდა, იყო არა მხოლოდ ღვთისმეტყველი, არამედ მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა ესთეტიკურ თეორიაში. ქადაგებისადმი მისი მიდგომა მეთოდური და სამეცნიერო იყო, ხშირად მოიცავს გრძელი, ყურადღებით დამზადებულ ქადაგებებს, რომლებიც მან ნოტებიდან წაიკითხა, ვიდრე ექსტრაორდინალურად მიწოდება.
ფოსტალიონი ხაზს უსვამს, რომ ედვარდსმა ფართო საათები მიუძღვნა აკადემიურ დევნილობას და ინტელექტუალურ შესწავლას. ეს მკვეთრად ეწინააღმდეგება თანამედროვე აღორძინების სტილს, რომლებიც ხშირად უპირატესობას ანიჭებენ გართობას მკაცრი სასულიერო დისკურსის მიმართ. ამ ფიგურებს შორის მიდგომისა და ნივთიერების განსხვავებების აღიარებით, პოსტმანი ხაზს უსვამს საზოგადოებრივი დისკურსის ევოლუციას სერიოზული სასულიერო დაფიქრებისაგან გასართობზე ორიენტირებულ მოდელზე.