სიცილი გრძელდებოდა და გრძელდებოდა, როგორც მზის შუქი და ქვა, მაშინაც კი, თუ ადამიანები, ვინც იცინოდნენ, არ იცინოდნენ.
(Laughter went on and on, like sunlight and stone, even if the human beings who laughed did not.)
რობინ მაკკინლის წიგნში "ჩალიჩი" სიცილი ემსახურება როგორც ძლიერ მეტაფორას, რომელიც მიანიშნებს მის მდგრად ბუნებაზე ადამიანური ცხოვრების განუყოფელობისგან განსხვავებით. ეს ფრაზა გულისხმობს, რომ სიცილი არის სინათლისა და გამძლეობის წყარო, მზის შუქის მსგავსი, სითბოს და სიხარულს უზრუნველყოფს, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს ირგვლივ ადამიანები გარდამავალი ყოფნისა. ეს ხაზს უსვამს აზრს, რომ სიცილს შეუძლია შექმნას ხანგრძლივი მოგონებები და კავშირები, გადალახოს ინდივიდუალური მომენტები.
ციტატა ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ატარებს სიცილს, ისევე როგორც მზის სინათლესა და ქვას, წონას და მუდმივობას მსოფლიოში. მაშინაც კი, როდესაც ადამიანები, რომლებიც იზიარებენ ამ მხიარულ მომენტებს, შეიძლება გაქრეს, თავად სიცილი გრძელდება, რაც ქმნის უწყვეტობისა და იმედის გრძნობას. ეს ასახავს რომანის ღრმა თემებს, აჩვენებს, თუ როგორ შეუძლია ადამიანის გამოცდილებამ და ემოციებმა დატოვოს ღრმა გავლენა, რომელიც უძლებს დროის მიღმა.
