მიჩ ალბომის წიგნში, "ხუთი ადამიანი, რომელსაც ზეცაში ხვდებით", ავტორი იკვლევს დაკარგული სიყვარულის კონცეფციას. იგი გვთავაზობს, რომ მაშინაც კი, როდესაც სიყვარული ქრება ან დაკარგა, ის რჩება ადამიანის ცხოვრების მნიშვნელოვან ნაწილად, თუმც სხვაგვარად. ეს ტრანსფორმაცია ნიშნავს, რომ სიყვარული აგრძელებს ჩვენს შიგნით არსებობას და აყალიბებს ჩვენს გამოცდილებას, გრძნობებს და ურთიერთობებს, რაც გავლენას ახდენს ჩვენზე ღრმა გზით, ამ სიყვარულის ხელშესახები ყოფნის შემდეგ.
ალბომის თხრობა ხაზს უსვამს, რომ დაკარგული სიყვარული არ ამცირებს იმ მნიშვნელობას, რაც ოდესღაც იყო; ამის ნაცვლად, ის გადაიქცევა მეხსიერებაში, რომელსაც შეუძლია ჩვენი ცხოვრების ინფორმირება და გამდიდრება. იდეა არის ის, რომ სიყვარული, იქნება ეს ამჟამინდელი თუ დაკარგული, არის ძლიერი ძალა, რომელიც ხელს უწყობს საკუთარი თავის და სხვებთან ურთიერთობის გაგებას, გვახსენებს, რომ სიყვარული გადალახავს დროსა და გარემოებას.