ლუპიტა ფიქრობდა, რომ ადამიანები, რომლებიც არ ცეკვავდნენ, ეგოისტური და მარტოხელა იყვნენ.
(Lupita thought that people who didn't dance were selfish and lonely.)
ლუპიტა თვლის, რომ ცეკვა ხალხში სიხარულის და კავშირის აუცილებელი გამოხატულებაა. იგი ხედავს პირებს, რომლებიც არ იცეკვებენ ისე, როგორც სიცოცხლის მნიშვნელოვან ნაწილზე არ გამოტოვებენ, რაც იწვევს მას ეგოისტურად და მარტოხელა აღიქვამს. მისთვის ცეკვის მოქმედება არ არის მხოლოდ გატარება; იგი განასახიერებს საზოგადოებას, თავისუფლებას და ემოციურ განთავისუფლებას.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ლუპიტას ღირებულებებს და ადამიანის ურთიერთქმედების გაგებას. მის თვალში, ცეკვაში მონაწილეობა საშუალებას აძლევს ინდივიდებს ერთმანეთთან მნიშვნელოვანი გზით ჩაერთონ, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ამ ჩართულობის ნაკლებობა სიმბოლოა იზოლაციისა და თვითშეფასების შესახებ. ცეკვის შესახებ მისი შეხედულებებით, ავტორი ასახავს კავშირის ფართო თემებს და ადამიანის გამოცდილებას.