ადამიანი ერთადერთი არსებაა, რომელიც წარმოების გარეშე მოიხმარს. ის არ აძლევს რძეს, ის კვერცხს არ აყენებს, ის ძალიან სუსტია გუთნის გასასვლელად, მას არ შეუძლია სწრაფად გაიქცეს კურდღლების მოსაპოვებლად. ის არის ყველა ცხოველის უფალი. ის აყენებს მათ სამუშაოდ, ის მათ უკან უბრუნებს შიშველ მინიმუმს, რაც ხელს შეუშლის მათ შიმშილს, ხოლო დანარჩენი კი თავისთვის ინახავს.
(Man is the only creature that consumes without producing. He does not give milk, he does not lay eggs, he is too weak to pull the plough, he cannot run fast enough to catch rabbits. Yet he is lord of all the animals. He sets them to work, he gives back to them the bare minimum that will prevent them from starving, and the rest he keeps for himself.)
ჯორჯ ორუელის "ცხოველთა მეურნეობის" ციტატა ხაზს უსვამს კაცობრიობის როლის პარადოქსს ბუნებაში. მიუხედავად იმისა, რომ ადამიანები არ უწყობენ ხელს წარმოებას ისე, როგორც ცხოველები აკეთებენ - საკვების მიწოდებას ან ფიზიკურად შრომის შესაძლებლობას, ისინი დომინირებენ ცხოველთა სამეფოში. ეს ხაზს უსვამს უცნაურ ირონიას: მიუხედავად მათი სისუსტეებისა, ადამიანები ამტკიცებენ კონტროლს სხვა არსებებზე, კარნახობენ, თუ როგორ ცხოვრობენ ისინი და რას აწარმოებენ.
უფრო მეტიც, პასაჟი აკრიტიკებს ადამიანის საზოგადოების ექსპლუატაციულ ბუნებას. ადამიანები იმაზე მეტს იღებენ, ვიდრე აძლევენ, უზრუნველყოფენ საკუთარი გადარჩენას და კომფორტს, ხოლო საკმარისად უზრუნველყოფენ ცხოველების სიცოცხლის შენარჩუნებას. ეს ასახავს უფრო ფართო კომენტარს სოციალურ და ეკონომიკურ იერარქიებზე, სადაც ძლიერი სარგებელი დაუცველი ხარჯის ხარჯზე, რაც იწვევს ჩაგვრის სისტემას, რომელიც შენარჩუნებულია მთელ ბუნებრივ სამყაროში.