ციტატა დუგლას პრესტონის წიგნიდან "ლურჯი ლაბირინთი", რომელიც ხალხის ცნობიერების ამაღლებას ზღვის კიტრთან შედარებით, ასახავს იმ აზრს, რომ მრავალი ადამიანი ცხოვრებას გადის, მათი გარემოს ნამდვილად აღქმის გარეშე. ეს მეტაფორა ხაზს უსვამს ჩართულობისა და დაკვირვების ნაკლებობას, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ადამიანები ხშირად ენატრებიან მნიშვნელოვან დეტალებსა და ნიუანსებს ყოველდღიურ გამოცდილებაში.
ადამიანის ინფორმირებულობასთან ერთად ზღვის კიტრის პასიური არსებობის შესახებ, ავტორი იწვევს მკითხველს აისახოს საკუთარი გონების დონეზე. ეს ხელს უწყობს შემოწმებას იმის შესახებ, ჩვენ უბრალოდ ვცდილობთ ცხოვრებას, ან აქტიურად ვამჩნევთ და ვმონაწილეობთ ჩვენს გარშემო არსებულ სამყაროსთან, უფრო ღრმა კავშირს ჩვენს გარემოთი.