არც ისე გულწრფელი. ასე იყო ჩემთან ტომის გარდაცვალების შემდეგ. რეტროსპექტივაში, მე და ჩემს მეგობრებს ვუყურებ და ვფიქრობ, რომ ზოგიერთ ჩვენგანს ადრეული გაფრთხილებები გვთავაზობს. საყვარელი ადამიანის გარდაცვალება, სერიოზული დაავადება, ქორწინების ბრძოლა, ან მარტოობის სასოწარკვეთილება-როგორც ეს ტრაგიკული, როგორც ეს მოვლენები, ისინი მოგვმართავენ ისე, როგორც აშკარად, როგორც
(not so heartbreaking. So it was with me after Tom's death. In retrospect, I look at myself and my friends and I think that some of us are offered early warnings. The death of a loved one, a serious illness, the struggle of a marriage, or the despair of loneliness-as tragic as these events are, they serve to box us in as clearly as any clever plot structure, forcing us to make a choice. I choose to live. Each day to the hilt. I want to hug my children close, kiss my lover passionately, attack my work, relish my books, and laugh heartily or blubber like a baby with my friends. Isn't life grand?)
ავტორი ასახავს ზარალის ღრმა გავლენას, განსაკუთრებით მეგობრის, სახელად ტომის გარდაცვალების შემდეგ. ამ გამოცდილებამ, მიუხედავად იმისა, რომ მტკივნეულია, სიცოცხლის ღრმა დაფასება გამოიწვია. ავტორი შენიშნავს, რომ ასეთი ტრაგედიები, მათ შორის ავადმყოფობისა და მარტოობის ჩათვლით, შეხსენებად იქცევა, რომ ყურადღება გამახვილდეს იმაზე, რაც ნამდვილად მნიშვნელოვანია, რაც იწვევს ცხოვრების მნიშვნელოვან არჩევანს.
სიცოცხლის სრულად მიღწევისას, ავტორი ირჩევს ურთიერთობებს, ვნებიანად ჩაერთოს სამსახურთან და სიხარულს იპოვნოს ყოველდღიურ მომენტებში. არსებობს სადღესასწაულო და მადლიერების გრძნობა ცოცხალი ყოფნისთვის, რაც ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება უბედურებამ განაპირობა ცხოვრების სილამაზის განახლებული პერსპექტივა.