მთელ ადამიანებს სურთ იყოს კარგი, მაგრამ არც ისე კარგი და არა საკმაოდ ბევრი დრო.
(On the whole human beings want to be good, but not too good, and not quite all the time.)
თავის კრიტიკულ ნარკვევებში, რომლებიც შედგენილია "All Art Is Propaganda", ჯორჯ ორუელი იკვლევს ადამიანის ბუნების სირთულეებს და მიგვითითებს იმაზე, რომ ხალხი ზოგადად სურთ იყოს სათნო. ამასთან, ამ სურვილს ზომიერი აქვს იმის აღიარებით, რომ სრულყოფილება არა მხოლოდ არარეალურია, არამედ მძიმეა. ადამიანები ტენდენციურად იღებენ მორალურ პოზიციას, რაც საშუალებას იძლევა ნაკლოვანებები, რაც ასახავს ბალანსს იდეალიზმსა და პრაქტიკულობას შორის.
ორუელის შეხედულებისამებრ ცხადყოფს, რომ სანამ ინდივიდები შეიძლება სიკეთისკენ მიისწრაფვიან, არსებობს თანდაყოლილი ადამიანის ტენდენცია, რომ ამ მისწრაფებას არ დაეტოვებინა. ეს შეიძლება მიეკუთვნებოდეს სხვადასხვა ფაქტორებს, მათ შორის საზოგადოებრივ მოლოდინს და ბუნებრივ მიდრეკილებას, რომ პრიორიტეტული იყოს თვითშეფასება. ამრიგად, ზნეობისკენ სწრაფვა ხშირად იქმნება, რაც იწვევს ეთიკური ქცევის ნიუანსურ გაგებას რეალურ ცხოვრებაში.