ერთხელ, Faraway Shores- ზე მოყვარულები იჯდნენ სანთლის შუქით და ჩასხდნენ მელანი პერგამენტს, წერდნენ სიტყვებს, რომელთა წაშლა შეუძლებელია. მათ საღამო გაატარეს თავიანთი აზრების დასადგენად, შესაძლოა, შემდეგ საღამოსაც. როდესაც მათ წერილი გაუგზავნეს, მათ დაწერეს სახელი, ქუჩა, ქალაქი, ქვეყანა და ისინი მდნარი ცვილით და დალუქეს კონვერტი ხელმოწერის ბეჭედით. სარაას არასოდეს იცოდა მსგავსი
(Once, lovers on faraway shores sat by candlelight and dipped ink to parchment, writing words that could not be erased. They took an evening to compose their thoughts, maybe the next evening as well. When they mailed the letter, they wrote a name, a street, a city, a country and they melted wax and sealed the envelope with a signet ring.Sarah had never known a world like that. Speed now trumped the quality of words. A fast send was more important.)
ერთდროულად წარსულში, მოყვარულებმა გამოხატეს ღრმა გრძნობები საგულდაგულოდ შემუშავებული ასოებით, საათობით ან თუნდაც დღეებისთვის, რომლებმაც თავიანთი ემოციები დაასახელონ პერგამენტზე სანთლის შუქით. ეს პროცესი გულისხმობდა თითოეული სიტყვის გააზრებულ განხილვას, რომელიც დასრულდა ელეგანტურად დალუქულ კონვერტში, ცვილით და ხელმოწერის რგოლით დასრულებული, იმის უზრუნველსაყოფად, რომ მათი სენტიმენტები, ერთხელ გაზიარებული, მუდმივი იყო. კომუნიკაცია ინტიმური და ამრეკლავი იყო, სიყვარულითა და მოთმინებით იყო დამზადებული, მათი კავშირის არსს განასახიერებდა.
საპირისპიროდ, სარა ცხოვრობს ეპოქაში, სადაც დომინირებს სწრაფი კომუნიკაცია, სადაც სიჩქარე დაჩრდილა გამოხატვის სიღრმეზე. წერილის გაგზავნის უშუალობა პრიორიტეტულია თავად სიტყვების ხარისხზე. ეს ცვლა ასახავს ფართო საზოგადოებრივ ცვლილებებს, სადაც ხელნაწერი კორესპონდენციის სილამაზე შეიცვალა სწრაფი, ერთჯერადი ურთიერთქმედებებით, რაც იწვევს ღრმა ინტიმური ურთიერთობის დაკარგვას, რომელიც ერთხელ ასოცირდება სასიყვარულო ასოებთან.