ციტატა ხაზს უსვამს ადამიანების ტენდენციას, რომ მიიღონ სიცრუეები, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ეს სიმართლე სხვებს ართმევს თავს. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ინდივიდები ხშირად კომფორტს უწევენ სხვების მიმართ უარყოფითი საგნების რწმენას, რადგან ეს აძლიერებს საკუთარ თვით-გამოსახულებას. ეს ასახავს ადამიანის საერთო მიდრეკილებას სხვებში ხარვეზების მოსაძებნად, რაც თავის მხრივ ამსუბუქებს არაადეკვატურობის გრძნობებს.
ეს ქცევა არ ეხება მხოლოდ მორწმუნეებს, არამედ ფესვებს ფსიქოლოგიურ პროცესებში, სადაც ნეგატიური აღქმა ხელს უწყობს ადამიანის თვითშეფასებას. სხვის სისუსტეებზე ფოკუსირებით, ინდივიდებს შეუძლიათ საკუთარი სტატუსის ამაღლება, რაც ასახავს, თუ როგორ შეუძლია ფსიქოლოგიას რეალობის აღქმა პირადი კომფორტისთვის და დამოწმებისთვის.