მის უკან რაიმე მეტაფიზიკური მნიშვნელობის გარეშე, სულის ან ხასიათის ზოგიერთი სილამაზე, უფრო გულდასაწყვეტია - და მართლაც საყვედური - ვიდრე გულწრფელად მომაბეზრებელი, კაცობრიობა.
(Regularity without some metaphysical value behind it, some beauty of soul or character, was more disappointing – and indeed repulsive – than the honestly haphazard, the humanly messy.)
"44 შოტლანდიის ქუჩაზე", ალექსანდრე მაკკალ სმიტი გამოხატავს რეგულარულ კრიტიკას, როდესაც მას არ გააჩნია უფრო ღრმა მნიშვნელობა ან შინაგანი სილამაზე. იგი ვარაუდობს, რომ წესრიგის მკაცრი დაცვა შეიძლება გახდეს გაუჩინარებული, თუ მას თან ახლავს ნამდვილი თვისებები, როგორიცაა ხასიათი ან სული. ეს თვალსაზრისი ხაზს უსვამს ნამდვილობისა და ადამიანის სისულელეების მნიშვნელობას უბრალო სტრუქტურასთან დაკავშირებით.
სმიტის ასახვა ვარაუდობს, რომ სიცოცხლის სიმდიდრე მისი ნაკლოვანებებითა და სირთულეებით მოდის, ვიდრე სტერილური, სრულყოფილად რეგისტრირებული არსებობისგან. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ადამიანის ბუნების ქაოსის მიღებას, რაც ხშირად ავლენს უფრო ღრმა, უფრო ნათესავ სილამაზეს, ვიდრე მკაცრი რეგულარობის სიცივე.