დაურეკეს ჯეიმს მეორე დილით ადრეულ ღირსეულ საათში; ცხრა საათი, მისი აზრით. იზაბელმა შეამჩნია ტელეფონის ეტიკეტი: დილის რვა ადრე ზარი გადაუდებელი იყო; რვა და ცხრა შორის ეს იყო შეჭრა; ამის შემდეგ ზარები შეიძლება განხორციელდეს საღამოს ათამდე, თუმცა ცხრა ოცდაათი წლის შემდეგ რამეს ბოდიში მოიხადეს არეულობის გამო. მას შემდეგ, რაც ათი ისევ გადაუდებელი დრო იყო.
(telephoned Jamie the next morning at the earliest decent hour; nine o'clock, in her view. Isabel observed an etiquette of the telephone: a call before eight in the morning was an emergency; between eight and nine it was an intrusion; thereafter calls could be made until ten in the evening, although anything after nine-thirty required an apology for the disturbance. After ten one was into emergency time again.)
იზაბელს აქვს სპეციფიკური შეხედულება სატელეფონო ეტიკეტის შესახებ, რომელიც აყალიბებს მის ურთიერთქმედებებს. მისი აზრით, დილის რვა ადრე ზარები მხოლოდ საგანგებო სიტუაციებისთვის უნდა იყოს დაცული, ხოლო რვა და ცხრა წლამდე დამზადებული ის, რაც შეურაცხყოფად ითვლება. ეს განსაზღვრავს მკაფიო საზღვარს მისი დილის მშვიდობისთვის, რაც ასახავს სხვისი გრაფიკის და კომფორტის ფრთხილად განხილვას.
დილის ცხრაზე მიღმა, იზაბელი უფრო მეტად გრძნობს თავს ზარებს, მაგრამ ის მაინც აღიარებს თამაშს სოციალურ დინამიკას, მაგალითად, ბოდიშის მოხდას, ცხრა-ოცდაათის შემდეგ განხორციელებულ ზარებს. ეს ჩარჩო ცხადყოფს კომუნიკაციის სტრუქტურირებულ მიდგომას, რაც უზრუნველყოფს პატივისცემას სხვის დროს, ხოლო საკუთარი საჭიროებების ნავიგაცია.