ეს კიდევ ერთი რამ არის, რაც მე მაშლობს იმ მიქელანჯელოს ქანდაკებას ფლორენციაში. მან მიმიყვანა იქ, სადაც ვიდექი უნებლიეთ! ვინ ფიქრობდა, რომ მე ვიყავი?
(That's another thing that pisses me off about that Michelangelo statue of me in Florence. He's got me standing there uncircumcised! Who the fuck did he think I was?)
ჯოზეფ ჰელერის წიგნში "ღმერთმა იცის", მთხრობელი გამოხატავს იმედგაცრუებას მიქელანჯელოს ცნობილ ქანდაკებასთან, განსაკუთრებით მის ასახვაზე, როგორც არაკეთილსინდისიერი. ეს კომენტარი ასახავს აღშფოთების უფრო ღრმა გრძნობას იმის შესახებ, თუ როგორ არის გამოსახული ისტორიული ფიგურები და არასწორი წარმოდგენები, რომლებიც წარმოიქმნება მხატვრული ინტერპრეტაციებით. მთხრობელის აღმაშფოთებელი ხაზს უსვამს გათიშვას მის პირადობასა და ხელოვნებას შორის წარმოდგენილ გზას შორის.
ეს განცხადება ემსახურება არა მხოლოდ როგორც იუმორისტულ კრიტიკას, არამედ როგორც კომენტარს წარმომადგენლობაში ავთენტურობის მნიშვნელობის შესახებ. მთხრობელის უხეში ენის გამოყენება ხაზს უსვამს მის გაღიზიანებას და ხაზს უსვამს ამგვარი ხატოვანი ფორმით არასწორად წარმოდგენის აბსურდულობას. ამ ობიექტივის საშუალებით, ჰელერი იკვლევს პირადობის თემებს და კულტურული მემკვიდრეობის ხანგრძლივ გავლენას, რაც მკითხველს აიძულებს გადახედონ იმას, რასაც ჩვენ ვიღებთ ჭეშმარიტებას ხელოვნებასა და ისტორიაში.