შესაძლებლობების ამპარტავნება შემაძრწუნებელია. დიახ, იქნებ გვსურს, რომ სწრაფად მოვიქცეთ ადგილები და ორივე ხელში ჩავატაროთ საქმეები, მაგრამ მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენ უნდა გავაგრძელოთ დანარჩენი. ჩვენ უფრო მეტად ვიქნებოდით და ეს ყველაფერი კარგადაა.
(The arrogance of the able-bodied is staggering. Yes, maybe we'd like to be able to get places quickly, and carry things in both hands, but only because we have to keep up with the rest of you. We would rather be just like , and have that be all right.)
ბარბარა კინგსოლვერის "Poisonwood Bible"-ის ციტატა ხაზს უსვამს გათიშვას შრომისუნარიან პირებსა და შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს შორის. ეს გვაფიქრებინებს, რომ შრომისმოყვარე ადამიანები ხშირად იღებენ თავიანთ პრივილეგიებს, რადგან ვერ აღიარებენ იმ ბრძოლებს, რომელთაც აქვთ ისინი, ვინც ვერ ახერხებენ მსოფლიოს ნავიგაციას იმავე გზით. ამპარტავნების გრძნობა არსებობს, თუ როგორ ახდენენ პრიორიტეტულ სიჩქარეს და სიმარტივეს, უყურებენ ემოციურ და ფიზიკურ გამოწვევებს, რომლებიც ყოველდღიურად ხვდებიან შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს.
მთხრობელი გამოხატავს მიღებისა და გაგების სურვილს, სურს რომ განსხვავებული იყოს ცრურწმენის გარეშე. საპირისპირო გამოცდილება ცხადყოფს, თუ როგორ აფასებს საზოგადოება ხშირად ეფექტურობას და შესაძლებლობებს თანაგრძნობის ზემოთ, ხაზს უსვამს უფრო მეტი ცნობიერების და თანაგრძნობის საჭიროებას. საბოლოო ჯამში, გზავნილი ითხოვს პერსპექტივის შეცვლას ინკლუზიურობისკენ, სადაც ყველას გრძნობს ღირებული, მიუხედავად მათი ფიზიკური შესაძლებლობებისა.