ბრიტანეთის იმპერია ახლა თანამედროვე ცივილიზაციის მწვერვალზე იდგა და რომ ამ იმპერიის განსაკუთრებული ტვირთი იყო მისი განმანათლებლობის გავრცელება - იქნება ეს კომერციით, ბიბლიით, იარაღით თუ სამივეს კომბინაციით - მსოფლიოს ნაკლებად იღბლიან კულტურებსა და რასებს.
(the British Empire now stood at the very apex of modern civilization, and that it was the special burden of this empire to spread its enlightenment-whether through commerce, the Bible, the gun, or some combination of all three-to the world's less fortunate cultures and races.)
ბრიტანეთის იმპერიას სჯეროდა, რომ მან მიაღწია თანამედროვე ცივილიზაციის მწვერვალს, პოზიციონირებდა როგორც განმანათლებლობის შუქურას. ეს პერსპექტივა აყალიბებდა მის მისიას, როგორც მოვალეობას, გაეზიარებინა ეს სავარაუდო წინსვლა მსოფლიოს ნაკლებად იღბლიან რეგიონებთან. იმპერია თავის გავლენას განიხილავდა, როგორც ცოდნისა და კულტურის გავრცელების საშუალებას, ხშირად ვაჭრობის, რელიგიური სწავლებების, სამხედრო ძალაუფლების ან ამ მიდგომების ნაზავის მეშვეობით.
სკოტ ანდერსონის „ლოურენსი არაბეთში“ იკვლევს ამ იმპერიული აზროვნების სირთულეებს და ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ამართლებდნენ ბრიტანელები თავიანთ ჩარევებს. წიგნი განიხილავს ამ იმპერიული ამბიციების შედეგებს, გამოავლენს ომის, მოტყუების და მისწრაფებების ურთიერთქმედებას, რომლებიც ქმნიდნენ თანამედროვე ახლო აღმოსავლეთს, ხაზს უსვამს ასეთი მსოფლმხედველობის შორს მიმავალ შედეგებს.
