ფილიპ კ. დიკის ვლისის ტრილოგიაში, ავტორი იკვლევს საღი აზრისა და სიგიჟის მყიფე და ორაზროვან ბუნებას. იგი გვთავაზობს, რომ ორ სახელმწიფოს შორის საზღვრები წარმოუდგენლად თხელი და რთული, რაც მას დელიკატურ ზღვარზე ადარებს, რომელსაც ადვილად დაბინდავს. ეს ბადებს კითხვებს იმის შესახებ, თუ როგორ განვსაზღვროთ გონებრივი სტაბილურობა და ფსიქიკური მდგომარეობების პოტენციალი მოულოდნელად შეცვლის. დიკის ნათელი მეტაფორების გამოყენება ხაზს უსვამს იმას, რომ ის, რაც ჩვენ ვთვლით, როგორც საღი აზროვნებას, შეიძლება იყოს მხოლოდ ილუზია, რაც ჩვენს რეალობის გაგებას იწვევს.
გარდა ამისა, დიკი ფიქრობს იმ აზრს, რომ საღი აზროვნება შეიძლება არც კი იყოს კონკრეტული კონცეფცია. ეს შეიძლება იყოს გარდამავალი ცნება, მოჩვენების მსგავსი, რომელიც გაურბოდა ჩვენს გაგებას. ეს ასახავს ავტორის ღრმა ფილოსოფიურ გამოძიებებს არსებობისა და აღქმის შესახებ, რაც მიგვითითებს იმაზე, რომ რეალობა თავად ექვემდებარება ინტერპრეტაციას. ამ თემების შემოწმებით, დიკი იწვევს მკითხველს, გადახედონ თავიანთ შეხედულებებს ფსიქიკურ ჯანმრთელობასა და ადამიანის გამოცდილების სუბიექტურ ხასიათზე.