უცხოელები აქ მუდამ სასწავლებლად გამოდიან, მაშინ როცა ჯობია ისწავლონ.
(The foreigners come out here always to teach, whereas they had much better learn.)
"ლოურენსი არაბეთში" სკოტ ანდერსონი იკვლევს უცხოეთის ჩართულობის რთულ დინამიკას ახლო აღმოსავლეთში მე-20 საუკუნის დასაწყისში. ის ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ უახლოვდებოდნენ დასავლური ძალები რეგიონს უპირატესობის გრძნობით, თვლიდნენ, რომ მათ ჰქონდათ პასუხი მის გამოწვევებზე. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ისტორიულ ნიმუშს, სადაც აუტსაიდერები ვარაუდობენ, რომ ასწავლიან და არა ჩაერთონ ჭეშმარიტი სასწავლო პროცესში ადგილობრივი კულტურისა და საკითხების შესახებ.
ანდერსონის ასახვა ასახულია ციტატაში: „უცხოები აქ ყოველთვის ასწავლიან, მაშინ როცა უკეთესად უნდა ისწავლონ“, რაც ხაზს უსვამს საგარეო პოლიტიკაში თავმდაბლობისა და გაგების აუცილებლობას. ის ვარაუდობს, რომ უფრო ეფექტური მიდგომა გულისხმობს ჩართული საზოგადოებების სირთულეების მოსმენას და გააზრებას, ვიდრე წინასწარ გააზრებული ცნებებისა და გადაწყვეტილებების დაკისრებას. ეს მოწოდება აზროვნების ცვლილების შესახებ აქტუალური რჩება დღევანდელ გეოპოლიტიკურ კონტექსტში.
