ეს პერსპექტივა მიგვითითებს გარკვეულ გადადგომაზე მოკვდავთა შორის, რომლებიც შესაძლოა ღვთიური გავლენის ფონზე უძლურებას იგრძნონ. იმის მაგივრად, რომ ღმერთებთან მიმართებაში კეთილგანწყობა ან უშუალო ურთიერთქმედება მოიძიონ, მათ შეიძლება უპირატესობა მიანიჭონ განცალკევებას, რაც თითოეულს საშუალებას აძლევს შეასრულონ თავიანთი როლები ჩარევის გარეშე. ეს იდეა ხაზს უსვამს პრაგმატულ მიდგომას სულიერებისადმი, ხაზს უსვამს თანაარსებობას, ხოლო ღვთიური და ადამიანის სფეროებს შორის მკაფიო საზღვრების შენარჩუნებას.