ალექსანდრე მაკკალ სმიტის წიგნში "სწორი დამოკიდებულება წვიმისადმი", ავტორი იკვლევს სიყვარულის ბუნებას, ხაზს უსვამს იმას, რომ ეს არ არის არჩევანის საკითხი. ამის ნაცვლად, სიყვარული ასახულია, როგორც სპონტანური გრძნობა, რომელიც ბუნებრივად წარმოიქმნება გარკვეული ადამიანების მიმართ ან ჩვენთან რეზონანსული საგნების მიმართ. ეს იდეა მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი გრძნობები ღრმად არის დაფუძნებული ჩვენს პირად გამოცდილებასა და კავშირებში, ვიდრე რაციონალური გადაწყვეტილებების საშუალებით მიღებული.
ეს პერსპექტივა აყენებს მოსაზრებას, რომ სიყვარული შეიძლება გამოითვალოს ან კონტროლდეს. მაკკალ სმიტი ხაზს უსვამს სიყვარულის სილამაზესა და სირთულეს, როგორც ადამიანის არსებობის შინაგან ნაწილს, რომელიც ვითარდება ჩვენი ბრძანების გარეშე. ასეთი შეხედულებები მკითხველს მოუწოდებს დააფასონ ემოციების და ურთიერთობების ორგანული ნაკადი, რაც ასახავს, თუ როგორ არის სიყვარული ცხოვრების ფუნდამენტური ასპექტი, რომელიც აყალიბებს ჩვენს პირადობასა და ურთიერთქმედებებს.