პრობლემა ის არის, რომ ჩვენ არ გვჯერა, რომ ჩვენ ერთნაირები ვართ, როგორც ჩვენ. თეთრები და შავკანიანები, კათოლიკე და პროტესტანტები, ქალები და ქალები. თუ ჩვენ ერთმანეთს ერთნაირად დავინახეთ, შეიძლება ძალიან გვსურს შევუერთდეთ ამ სამყაროში ერთ ადამიანურ ოჯახს და ამ ოჯახზე ვიზრუნოთ ისე, როგორც ჩვენ საკუთარ თავზე ვზრუნავთ.
(The problem is that we don't believe that we are much alike as we are. Whites and blacks, Catholic and Protestants, men and women. If we saw each other as more alike, we might be very eager to join in one human family in this world, and to care about that family the way we care about our own.)
ციტატა ხაზს უსვამს ადამიანური ურთიერთობების ფუნდამენტურ საკითხს და მიუთითებს, რომ ადამიანები ხშირად უყურებენ თავიანთ საერთო მსგავსებებს. იმის ნაცვლად, რომ აღიარონ საერთოობა, რასის, რელიგიისა და სქესის საფუძველზე დაფუძნებული დაყოფა დაჩრდილოს, თუ რა აკავშირებს ინდივიდებს. ცნობიერების ამ ნაკლებობამ შეიძლება გამოიწვიოს სხვადასხვა ჯგუფებს შორის გათიშვა და კონფლიქტი.
ავტორი ვარაუდობს, რომ თუ ხალხი აღიარებდა მათ საერთო კაცობრიობას, მათ შეეძლოთ ხელი შეუწყონ ერთიანობისა და თანაგრძნობის გრძნობას. სხვების, როგორც უფრო დიდი ოჯახის ოჯახის ნაწილად დათვალიერებით, ინდივიდები უფრო მეტად მიდრეკილნი იქნებიან ერთმანეთზე ზრუნვაზე, რაც უფრო მეტად აწუხებს მათ უშუალო საყვარელ ადამიანებს ფართო საზოგადოებაში.